Sport jest niekwestionowalnie częścią kultury, a wrażenia i emocje związane z wydarzeniami piłkarskimi utożsamiają z wyznawanymi wartościami i kreują solidarność społeczną, która jest głównym elementem tożsamości narodowej. Bardzo dobrym przykładem na podane wyżej tezy są spotkania odwiecznych rywali jak na przykład mecze FC Barcelony z Realem Madryt. Były hiszpański dyktator – Francisco Franco, który był zdecydowanym przeciwnikiem autonomii mniejszości narodowych, zawsze wspierał Królewskich w starciach z Blaugraną. Tym sposobem chciał uciszyć Katalończyków, którzy opowiadali się za niepodległością swojego regionu. Kibice Barcelony w odwecie, okazywali patriotyzm poprzez wywieszanie katalońskiej flagi i rozmawianie tylko w języku katalońskim podczas meczów na Camp Nou. Futbol kreuje więc więzi pomiędzy kibicami, które integrują społeczność, a także podtrzymują tradycje i rytuały. Nie można powiedzieć, że mecz piłkarski, to tylko wynik. Są to również śpiewy, doping i reakcje kibiców, meksykańska fala i stroje w barwy narodowe. Według socjologów, piłka nożna ukazuje ludzkie postawy, a także ich pasje, nadzieje i marzenia. Za okres narodzin futbolu można uznać wymyśloną przez Chińczyków w 3400 roku p.n.e. grę tsuh-kun. W dosłownym tłumaczeniu oznaczało to kopanie piłki nogą. Zasady gry w porównaniu z dzisiejszymi rozgrywkami w piłkę nożną znacząco się jednak różniły. Zawodnicy mogli zarówno przekopać, jak i przenosić piłkę (zrobioną z wypchanej skóry zwierzęcej) pomiędzy dziesięciometrowymi tyczkami z bambusa. Także w Starożytnej Grecji, przy okazji widowisk poetycko-sportowych grano w piłkę. Zespołowe gry nosiły nazwy: episkyros i phaininda. Te rozgrywki przypominały jednak bardziej rugby czy piłkę ręczną niż futbol. Legendarni Majowie i Inkowie grali w piłkę, która zawierała kilka cech kultu religijnego. Futbolówka wykonana ze zwierzęcego pęcherza przypominała słońce i dlatego miała tak duże znaczenie dla tamtejszych mieszkańców. Podboje dokonywane przez Starożytnych Rzymian również miały udział w rozprzestrzenieniu się popularności tego sportu. Na obecnych terenach Wielkiej Brytanii i Włoch prowadzono rozgrywki z wypchaną zwierzęcą skórą piłką. Zawody czasami kończyły się śmiercią graczy, gdyż brakowało w nich stosownych reguł. Były również przypadki, w których z braku odpowiedniego sprzętu, piłkę zastępowała ludzka głowa. Wielu władców próbowało zakazać gry w piłkę nożną, ale nigdy nie osiągnęli zakładanego celu. Nazwy „piłka nożna” użyto oficjalnie po raz pierwszy w 1486 roku. Dwa słowa oznaczały różnego rodzaju rozgrywki polegające na bieganiu i kopaniu piłki. W 1848 r. podczas spotkania dyrektorów kilku ośrodków piłkarskich uchwalono pierwsze oficjalne zasady gry w piłkę nożną, tkz. Cambridge rules. W 1900 roku piłka nożna po raz pierwszy została dyscypliną olimpijską, natomiast w 1930 roku odbyły się pierwsze w historii Mistrzostwa Świata. W finale rywalizowały drużyny Urugwaju i Argentyny – po zaciętym meczu ostatecznie wygrali Urusi. Obecnie najwięcej zwycięstw w tych najbardziej prestiżowych rozgrywkach mają Brazylijczycy (pięć triumfów), a aktualnymi mistrzami świata są Francuzi, którzy w 2018 roku w finale pokonali Chorwację 4-2. Był to drugi tytuł zdobyty przez Trójkolorowych w historii Mundialu.Zgodnie z regulaminem rozgrywek, oficjalne spotkania piłki nożnej muszą być rozgrywane na prostokątnym boisku, z naturalną lub sztuczną murawą. „Od 14 marca 2008 r. każde boisko powinno mieć 105 m długości i 68 m szerokości”. Mecze rozgrywane są piłką, wykonaną ze skóry lub innych zaakceptowanych materiałów. Podczas gry, futbolówka nie może zostać wymieniona na inną bez zgody arbitra głównego. Czas trwania spotkania piłkarskiego składa się z dwóch połów, po 45 minut i 15 minutowej przerwy. Wszelkie kontuzje, zmiany zawodników, wbiegnięcia kibiców na plac gry czy niedogodne warunki atmosferyczne nie powodują zatrzymania czasu. Najdłuższe nieoficjalne spotkanie w piłce nożnej trwało blisko 68 godzin. Zorganizowany we Francji przez Equal Playing Field mecz, miał na celu podnieść świadomość nierówności kobiet w sporcie oraz promować kobiecy futbol. Piłka nożna z pewnością nie jest dyscypliną skomplikowaną pod względem przepisów. Warto jednak zwrócić uwagę na najważniejsze zasady gry: Jedną z ważniejszych ról w każdej drużynie pełni trener, który odpowiedzialny jest za motywowanie zawodników i ustawienie taktyczne drużyny w trakcie meczu. To właśnie menadżer ma za zadanie obrać jak najlepszą taktykę do konkretnego spotkania po dogłębnym przeanalizowaniu mocnych i słabych stron przeciwnika. Bardzo często pierwsi trenerzy profesjonalnych klubów piłkarskich biorą odpowiedzialność zarówno za pozytywne jak i negatywne wyniki prowadzonych przez siebie drużyn. Najważniejsze cechy jakie powinien posiadać menadżer to umiejętność obserwacji i dostrzeganie szczegółów podczas treningów. Dopiero po prawidłowej interpretacji zachodzących zmian, trener wybiera podstawowy skład i zawodników na poszczególne pozycje. Historia piłki nożnej pokazuje, że najczęściej, dobry trener piłkarski sam kiedyś był piłkarzem i odnosił znaczące sukcesy. W ten sposób może wykorzystać zebrane wcześniej doświadczenia i przekazywać je następcom. Właśnie dlatego wśród największych geniuszy trenerskich jest aż tylu byłych, zdolnych piłkarzy jak np. Pep Guardiola, Zinedine Zidane, Luis Enrique czy Didier Deschamps. „Trener ustala taktykę na spotkanie, dokonuje rotacji zawodników oraz motywuje ich do walki. Jeśli te działania prowadzone są w umiejętny sposób, to nawet słaba drużyna może zacząć odnosić sukcesy, zwyciężając swoim zgraniem (…), taktyką, znajomością swoich możliwości oraz determinacją i wysokim poziomem motywacji”. Można zatem wywnioskować, że menadżer powinien nie tylko znać się na schematach piłkarskich i taktyce, ale posiadać również aspekty psychologa. Nie można zapomnieć o zdolnościach zawodników, natomiast trener ma za zadanie wykorzystać te umiejętności i odpowiednio dopasować rolę piłkarza do jego zadań na boisku.